07.03.2025 Скопје
Хигиената во вселената е многу важна, но најновото истражување покажа дека и со тоа може да се претера во вселената.
Долгорочното патување во вселената носи значителни здравствени ризици, вклучувајќи мускулна атрофија, губење на густината на коските и промени во функцијата на органите. Астронаутите исто така известуваат за имунолошка дисфункција, осип на кожата и воспаление. Една нова студија сугерира дека екстремно стерилната средина на вселенските летала и Меѓународната вселенска станица (ISS) може да придонесе за овие проблеми. Научниците сугерираат дека воведувањето повеќе микроби всушност може да го подобри здравјето на астронаутите.
Студијата, предводена од Родолфо А. Салидо и Хаоки Нина Жао од Универзитетот во Калифорнија, Сан Диего (UCSD), вклучи повеќе американски универзитети, како и Институтот за наука на вселената Син мермер (BMSIS), Групата за биотехнологија и планетарна заштита на НАСА JPL и Вселенскиот центар Џонсон на НАСА.
Астронаутите на ISS собраа 803 површински брисеви, 100 пати повеќе отколку во претходните истражувања, за да идентификуваат микробни видови и хемиски соединенија во внатрешноста на ISS. Тимот ја мапираше дистрибуцијата на микробите, откривајќи дека ISS има значително помала микробна разновидност во споредба со околините изградени од луѓе на Земјата.
Научниците открија дека површините на ISS содржат високи концентрации на хемикалии за дезинфекција и дека астронаутите главно голтаат микроби преку чистење на клетките на кожата. Микробиолошките заедници варираат во зависност од модулот – во областите за јадење доминираа микроби поврзани со храната, додека во вселенскиот тоалет беше откриено дека содржи бактерии поврзани со отпад и метаболички нуспроизводи.
„Забележавме дека изобилството на средства за дезинфекција на површините на Меѓународната вселенска станица беше во голема корелација со разновидноста на микробиомот на различни локации на станицата“, рече Жао во изјавата за студијата.
Идните вештачки создадени средини, вклучително и вселенските станици, би можеле да имаат корист од намерното поттикнување разновидни микробиолошки заедници кои подобро би ја имитираат природната микробна изложеност на Земјата.
„Ако навистина сакаме животот да напредува надвор од Земјата, не можеме само да земеме мала гранка од дрвото на животот, да ја лансираме во вселената и да се надеваме дека ќе успее. Треба да почнеме да размислуваме за тоа кои други корисни придружници треба да ги испратиме со овие астронаути“, истакнува Салидо.
Подготвено од М.Д.
About Author
