17.05.2024 Скопје
Повеќе од 100 години подоцна, научниците конечно потврдија една од теориите на Алберт Ајнштајн за природата на црните дупки.
Во 1915 година, Ајнштајн предвидел дека црните дупки треба да имаат „регион што тоне“, каде што силите на гравитација се преголеми за материјата да тргне по кружен пат.
Сега научниците открија дека овој регион не само што постои, туку содржи и некои од најсилните гравитациони сили во универзумот.
Истражувачите од Универзитетот во Оксфорд ги снимиле првите набљудувања на моментот кога материјата исчезнува низ оваа чудна граница.
Д-р Ендрју Мамери, физичар од Оксфорд кој ја водел студијата, рече: „Ова е прв поглед на тоа како плазмата, соголена од надворешниот раб на ѕвездата, го доживува својот последен пад во центарот на црната дупка“.
Црните дупки се едни од најчудните објекти познати на науката, а се чини дека класичната физика не се применува на нивните рабови. Како што материјата се влече кон неверојатно густиот центар на црната дупка, таа се приближува до областа позната како хоризонт на настани.
Најмасивната црна дупка откриена досега: Таа е 33 пати поголема од Сонцето.
Како што повеќе материја паѓа кон црната дупка, таа се влече во спирална орбита, каде што е здробена во блескав прстен од супержешка плазма. Според Њутновиот поглед на Универзумот, оваа материја треба да продолжи да патува по крива патека сè додека всушност не го исполни хоризонтот на настани.
Сепак, според пресметките на Ајнштајн, гравитационите сили околу црната дупка се толку моќни што честичките кои ќе се приближат премногу ќе ги напуштат своите криви патеки и директно ќе се фрлат во црната дупка.
Подготвено од М.Д.
About Author
