19.04.2024 Скопје
Очите можат да откријат многу за здравјето на нашиот мозок, а проблемите со очите можат да бидат еден од најраните знаци на когнитивно опаѓање.
Најновата студија покажува дека губењето на визуелната чувствителност може да ја предвиди деменцијата 12 години пред да биде дијагностицирана.
Истражувањето било базирано на 8.623 здрави луѓе во Норфолк, Англија кои биле следени долги години. До крајот на студијата, 537 учесници развиле деменција.
Зошто е така?
Визуелните проблеми може да бидат ран показател за когнитивно опаѓање, бидејќи токсичните амилоидни плаки поврзани со Алцхајмерова болест најпрво можат да влијаат на областите на мозокот поврзани со видот, при што делови од мозокот поврзани со меморијата се оштетуваат како што болеста напредува.
Постојат неколку други аспекти на визуелната обработка кои се засегнати од Алцхајмеровата болест, како што е способноста да се гледаат контурите на предметите и да се разликуваат одредени бои, а тие можат да влијаат на животот на луѓето без тие веднаш да бидат свесни за тоа.
Друг ран знак на Алцхајмеровата болест е дефицитот во „инхибиторната контрола“ на движењата на очите, каде што се чини дека стимулите што го одвлекуваат вниманието полесно го задржуваат вниманието.
Луѓето со Алцхајмерова болест се чини дека имаат проблем да ги игнорираат стимулите што го одвлекуваат вниманието, што може да се манифестира како проблеми со контролирање на движењата на очите.
Ако деменцијата го отежнува избегнувањето на стимули кои го одвлекуваат вниманието, тогаш овие проблеми би можеле да го зголемат ризикот од сообраќајни несреќи.
Препознавање на лица
Исто така, постојат докази кои сугерираат дека луѓето со деменција имаат тенденција неефикасно да ги обработуваат лицата на новите луѓе. Со други зборови, тие не ја следат вообичаената шема на скенирање на лицето на личноста со која разговараат.
Кај здрави луѓе тоа би било од очите до носот до устата. Ова го правиме за да го „отпечатиме“ лицето и да го паметиме за подоцна.
Всушност, некои лекари кои работат со луѓе со деменција ќе препознаат дека некој има деменција кога ќе ги запознае.
Луѓето со деменција понекогаш може да изгледаат изгубени, бидејќи не ги мрдаат очите намерно за да ја скенираат околината, вклучувајќи ги и лицата на луѓето што штотуку ги запознале.
Ќе следи дека подоцна ќе можете помалку да ги препознавате луѓето бидејќи не сте ги втиснале нивните карактеристики.
Така, овој ран проблем во непрепознавањето на луѓето што штотуку сте ги запознале може да биде поврзан со неефикасно движење на очите за нови лица, а не со чисто нарушување на меморијата.
Дали движењето на очите може да ја подобри меморијата?
Меѓутоа, бидејќи визуелната чувствителност е поврзана со перформансите на меморијата, ние исто така тестираме дали натерањето на луѓето да прават повеќе движења со очите помага да се подобри меморијата.
Претходните истражувања за ова прашање беа мешани, но некои студии открија дека движењата на очите можат да ја подобрат меморијата.
Можеби ова објаснува зошто откривме дека луѓето кои гледаат телевизија и читаат повеќе имаат подобри сеќавања и помал ризик од деменција од оние кои не гледаат.
Додека гледаме телевизија или читаме, нашите очи се движат напред-назад низ страницата и ТВ екранот.
Меѓутоа, луѓето кои читаат многу, исто така, имаат тенденција да учат подолго. Доброто образование обезбедува резервен капацитет на мозокот, така што кога ќе се оштетат врските во мозокот, негативниот резултат е помал.
Во други студии, беше откриено дека движењата на очите лево-десно и десно-лево брзо ја подобруваат автобиографската меморија.
Сепак, некои студии сугерираат дека овој корисен ефект на движењата на очите им користи само на десничарите.
Не сме сигурни зошто е тоа така. И покрај овие возбудливи наоди, лекувањето на проблемите со меморијата со помош на намерни движења на очите кај постарите луѓе сè уште не е направено многу.
Исто така, употребата на дефицити во движењето на очите како дијагноза не е вообичаена карактеристика, и покрај можностите во технологијата за движење на очите.
Подготвено од А.Ѓ.