15.12.2023 Скопје
Научниците успеаја да ја решат „мистеријата“ за издржливоста на древниот Кинески ѕид… Научниците до откритието дошле со анализа на сегменти од Кинескиот ѕид, кој се протега на повеќе од 21.000 километри и бил изграден во текот на многу векови, почнувајќи од 221 п.н.е., како начин да се заштити империјата на земјата однадвор.
Големи делови од Кинескиот ѕид се „држат заедно“, или издржливи, стотици години благодарение на „биокората“, тенки слоеви на органски материјали кои помагаат да се заштити архитектонското чудо од ерозија.
Научниците дошле до откритието анализирајќи делови од Кинескиот ѕид, кој се протега на повеќе од 21.000 километри и бил изграден во текот на многу векови, почнувајќи од 221 година п.н.е., како начин за заштита на империите на земјата однадвор.
За време на изградбата, древните работници често користеле забиена земја, која вклучувала мешавина од органски материјали како што се земја и чакал набиени заедно, за да изградат масивен ѕид. Иако овие материјали може да бидат поподложни на ерозија од другите материјали, како што се тврдите карпи, тие често помагаат да се промовира растот на „биокората“.
Овој жив штуко се состои од цијанобактерии (микроорганизми способни за фотосинтеза), мов и лишаи кои помагаат да се зајакне структурата, особено во сушните и полусушните делови на земјата, според студијата објавена во петокот (8 декември) во списанието Science Advances.
„Древните градители знаеле кои материјали би можеле да ја направат структурата постабилна“, рече коавторот на студијата Бо Ксијао, професор по почвата наука на Факултетот за наука и технологија на почвата на Кинескиот земјоделски универзитет во Пекинг.
„За да се подобри механичката цврстина, ѕидарството со забиена земја секогаш е направено од глина, песок и други лепила како вар од оригиналните градежници“, рече тој. Овие состојки обезбедуваат плодна почва за организмите кои ја градат „биокората“.
За да ја тестираат силата и интегритетот на Кинескиот ѕид, истражувачите собрале примероци од осум различни делови изградени помеѓу 1368 година п.н.е. и 1644 п.н.е. за време на династијата Минг. Тие откриле дека 67% од примероците содржеле „биокори“, кои Ксијао ги нарекол „инженери на екосистемот“.
Користејќи преносливи механички инструменти, и на лице место и назад во лабораторија, тие ја измериле механичката сила на примероците и стабилноста на почвата и ги споредиле тие податоци со сегментите на ѕидовите што содржат само гола забиена земја, се вели во соопштението.
Тие откриле дека примероците од „биокора“ понекогаш биле три пати посилни од примероците на обична уништена земја. Според студијата, примероците што содржеле мов биле особено обилни.
Тоа е затоа што цијанобактериите и другите форми на живот во биокрустата лачат супстанции, како што се полимерите, кои „цврсто се врзуваат“ со набиените честички од почвата, помагајќи да се „засили нивната структурна стабилност“, создавајќи го она што во суштина е цемент, рече Ксијао.
„Овие цементни супстанции, биолошки филаменти и почвени агрегати во слојот на биократа конечно формираат кохезивна мрежа со силна механичка сила и стабилност против надворешната ерозија“, рече Ксијао.
Подготвено од А.Ѓ.
About Author
