28.11.2023 Скопје
Новата студија на истражувачите од Универзитетот во Јужна Каролина и Универзитетот во Аризона покажува дека луѓето на возраст од 60 години и постари кои поминуваат повеќе време седејќи додека гледаат телевизија или возат може да имаат зголемен ризик од развој на деменција.
Нивната студија покажа дека ризикот од деменција значително се зголемува кај возрасните што поминуваат повеќе од 10 часа дневно седејќи – забележителен наод со оглед на тоа што просечниот Американец поминува околу 9,5 часа секој ден седејќи.
Студијата, објавена на 12 септември во ЏАМА, исто така, откри дека начинот на кој седентарното однесување се акумулира во текот на денот не е толку важно колку вкупното време поминато во седење секој ден.
„Многу од нас се запознаени со вообичаените совети за прекинување на долгите периоди на седење со станување на секои 30 минути за да стојат или да шетаат. Сакавме да видиме дали тие модели се поврзани со ризикот од деменција. Откривме дека го земате предвид вкупното време поминато во седење, должината на поединечните седечки периоди навистина не беше важна“, рече Дејвид Рајхлен, професор по биолошки науки и антропологија на Универзитетот во Јужна Каролина.
Истражувачите користеле податоци од „Биобанк“, голема биомедицинска база на учесници низ Обединетото Кралство, за да ги истражат можните врски помеѓу седењето и ризикот од деменција.
Над 100.000 возрасни се согласиле да носат акцелерометри, уреди за мерење на движењата кои се носат на зглобот, 24 часа дневно во текот на една недела. Истражувачите се фокусирале на примерок од 50.000 возрасни лица на возраст над 60 години кои немале дијагноза на деменција на почетокот на студијата.
Истражувачите потоа примениле алгоритам за машинско учење за да ја анализираат големата база на податоци од читањата на акцелерометарот и да ги класифицираат однесувањата врз основа на различни интензитети на физичка активност. Алгоритамот можел да разликува различни видови активност, како што се седењето наспроти спиењето. Податоците од акцелерометарот им овозможиле на истражувачите објективна мерка за времето поминато во вклучување во различни видови седентарни однесувања.
По просечното шестгодишно следење, истражувачите користеле болнички досиеја и податоци од регистарот на смртни случаи за да ја утврдат дијагнозата на деменција. Тие откриле 414 случаи позитивни на деменција.
Потоа, тимот ја приспособил својата статистичка анализа за одредени демографски податоци (на пример, возраст, пол, ниво на образование, раса/етничка припадност, хронични состојби, генетика) и карактеристики на животниот стил (физичка активност, исхрана, пушење и употреба на алкохол, самопријавено ментално здравје) што може да влијаат врз здравјето на мозокот.
Подготвено од А.Ѓ.
About Author
