20.11.2023 Скопје
Во 1978 година, во акција на една стара емисија наречена „Го бараме најстариот Југословен“, новинарите отидоа во селото Ораш Плање, на десет километри од Тешња, каде што живееше Мехо Хаџиќ, веројатно најстариот жител на Југославија.
Кога дошле новинарите, Мехо седнал на клупа пред куќата и почнал да зборува како се сеќава кога во ова село имало само шест куќи, а во Теслиќ една.
„Имав повеќе од 30 години кога бев поканет на изградбата на пругата Усора-Прибиниќ. Во 1884 година на патот на делот од железницата што оди кон Теслиќ стоеше воденица и таа мораше да се урне. Ги прашав да не го правиме тоа: „Ама луѓе, нема да ја урнете таа куќа, што значи леб“, реков. „Ќе бидеме гладни. Каде ќе мелеме жито?!“, им изјави тогаш на новинарите.
Мехо Хаџиќ е роден во 1848 година во селото Ораш Плање. Имал пет браќа – Махмут, Муја, Ахма, Фехра и Реја и една сестра Фатима. Во времето на пишувањето, сите тие беа одамна мртви. Таткото на Мех се викаше Ариф, а мајката Кура. Веќе ги имаше заборавено. Неговата сопруга Ајка починала 70 години пред да се напише текстот. Таа имаше педесет години. Со неа го доби синот Мухарем. За жал, тој се удавил во реката Усори на 12-годишна возраст.
Мехо Хаџиќ бил наемник повеќе од сто години. Работел на фарми, сечел дрва и поголемиот дел од времето го поминувал во чување на кози.
Мехо не служел војска. Имаше вродена мана, пократка лева нога. Затоа носеше стап.
Никогаш не пушел и никогаш не пиел алкохол. Јадел исклучиво козјо млеко, сирење, павлака и пиел кисела вода, а кога бил со козите на пасиштата често им го цицал млекото.
Како што се пишуваше тогаш, тој ги добил и третите заби. Интересно, тогаш сите му беа здрави.
Пред 40 години тогаш, како што пишуваше магазинот, тој остана без никој свој. Тој беше примен од Мехмед и Рукија Ќориќ. Му изградија помала куќа и воведоа светлина. Го хранеле, го облекле, му купувале дрва за огрев. Кога паѓаше снег, Мехмед и Рукија стануваа двапати навечер и палеле оган.
„Гледајќи го Меха, делува весело, како повторно да отиде до зелените глајди и да трча по козите“, заклучија новинарите кои имаа можност да го запознаат овој човек.
Според последните извори и текстови објавени за Мехо Хаџиќ, на неговиот споменик пишува „Мехо Хаџиќ 1848-1979“, што значи дека тој починал една година по објавувањето на тогашниот текст и дека живеел 131 година.
Неговиот лик некогаш се наоѓаше и на шишињата на брендот минерална вода од Тешњ.
Tešanj 1978: Najstariji Jugosloven Meho Hadžić ima 130 godina i pije kozje mlijeko umjesto vode https://t.co/vCn0xuvH6u pic.twitter.com/XpfBIIgCjF
— Yugopapir (@Yugopapir) October 24, 2017
Подготвено од А.Ѓ.
About Author
