09.10.2023 Скопје
Речиси 3.000 луѓе кои загинаа во земјотресот во Мароко минатиот месец го пренасочија вниманието на светот кон кралството и континуираниот егзодус на луѓе од цела Африка кои минуваат низ него за да бараат нови животи во Европа.
Барателите на азил кои ги започнуваат своите патувања од Мароко, за разлика од оние кои заминуваат од северноафриканските соседи Тунис и Либија, имаат голем број правци по кои можат да одат до Европа.
Повеќе од 25.000 бегалци и мигранти го напуштија Мароко оваа година досега – помалку од оние што заминуваат од Тунис и Либија, но сепак значителни.
Најмалку 600, веројатно многу повеќе, загинаа обидувајќи се да го поминат преминот.
Барателите на азил, Мароканците или луѓето кои транзитираат низ северноафриканската земја од Западна Африка, сите ризикуваат да го надополнат зголемениот број на жртви што ветувањето за нов живот на Запад го бара од очајните.
И покрај високите бранови и злобните карпи што ги чекаат, илјадници бегалци се собираат во мароканските крајбрежни градови како Агадир за да одат со брод до Канарските Острови, шпански островски синџир крај атлантскиот брег на Африка. Потонати бродови и потонувања се секојдневие.
Во август, Канарските Острови рекоа дека биле преплавени од пристигнувања на бегалци – 2.692 лица тој месец, повеќе од двојно повеќе отколку во истиот период минатата година.
Други бараат премин во помирните, но сепак подобро полициски води на Медитеранот, при што шверцерите дури прибегнуваат кон џет скии за да ги пренесат своите патници до Гибралтар, што може да се види од Мароко на ведар ден.
Помеѓу јануари и јуни оваа година, соопшти невладината организација Каминандо Фронтерас, околу 951 лице загинале обидувајќи се да стигнат до Канарските Острови или Пиринејскиот Полуостров од цела Северна Африка.
„Таму е повеќе занаетчиски бизнис“, изјави Кармен Гонзалес Енрикез, висок аналитичар во шпанскиот кралски институт Елкано, споредувајќи го мароканскиот шверц со миграциските операции од повеќе милиони долари што ги спроведуваат либиските милиции.
„Гледаме многу мали локални мрежи“, додаде таа. „Сите рути носат извонредни ризици, но Атлантикот е најлош“.
Заедничкиот комитет меѓу Шпанија, Мароко и Европската унија го изрази своето жалење за секоја смрт. Сепак, и покрај нивните најдобри напори да ги спречат, бегалците сè уште го прават опасното патување.
Покрај тоа, невладините организации кои спасуваат бегалски чамци во неволја обвинија различни европски власти за игнорирање или застој во итни одговори на повиците за помош.
Во мај, брод со 500 баратели на азил на бродот беше во неволја во близина на Малта, но тамошните власти не одговорија во текот на ноќта на извештајот на невладината организација за локацијата на бродот кој се бори. Кога невладината организација се приближила до италијанската крајбрежна стража, им било кажано дека чамецот паднал во јурисдикција на Малта, вообичаен трик за да се избегне спасување луѓе, велат невладините организации.
Во Шпанија, Каминандо зборува за обезбедување на сателитски локации на борбените бродови на граничните власти и на Шпанија и на Мароко, само за тие да бидат игнорирани и патниците, вклучувајќи жени и деца, да бидат оставени да се удават.
Подготвено од Д.Ц.
About Author
