13.09.2023 Скопје
Се погласни се приказните за драстичната одлука на Индија која може да промени сè, а тоа е дека оваа земја со најмногу луѓе го менува своето име.
Имено, поканите за државната вечера по повод индиското претседавање со групата Г20, очекувано не дојдоа од кабинетот на претседателот на Индија, туку од „претседателот Бхарат“.
Ова предизвика шпекулации на набљудувачи во земјава и странство дали тоа значи официјална намера на Владата за преименување на државата, за што се зборуваше и претходно.
Нарендра Моди, премиерот на Индија, го отвори самитот седејќи зад плочата на која пишуваше Бхарат. Ова веднаш предизвика критики од најголемата опозициска партија во земјата и поттикна дополнителни шпекулации дека Моди ќе предложи официјално менување на името на Индија.
Расте притисокот меѓу пратениците на партијата на Моди да ја усвојат промената на името, бидејќи „Индија“ – конвенционалниот англиски превод на името на земјата – симболизира, барем за некои, „колонијално ропство“. Имаше и претходни иницијативи за ваква промена на името, но Врховниот суд ги отфрли во 2016 година и повторно во 2020 година.
Неколку дена пред да излезе поканата за Г20, Мохан Багват, шеф на националната десничарска паравоена организација РСС, повика на употреба на „Бхарат“ наместо Индија, велејќи: „Не треба да размислуваме дали некој надвор ќе го разбере тоа или не“.
Неодамнешниот налет на шпекулации повторно ги отвора старите дебати за кои се расправаше во Основачкото собрание во септември 1949 година. Членот 1 од Уставот, кој се однесува на името и територијата на Унијата, се однесува на земјата како „Индија, т.е. Бхарат“. Со други зборови, двете имиња за државата отсекогаш биле сфатени како синоними. Значи, предложената промена би значела измена на Уставот за отстранување на референцата „Индија“.
Конфузијата ја надополни и фактот што на 18 и 22 септември е закажана специјална седница на индискиот парламент.
Но, тешко дека патот до промена на името на почетокот ќе биде формален. Како и многу значајни промени кои ги исполнуваат долгогодишните барања на хинду националистичката десница во Индија, секоја промена на името најверојатно ќе мора да следи процес на социјална нормализација.
Така, поканата за вечерата на Г20 е само увертира за „подолгата игра“.
Дел од образложението зад промената на името е дека Бхарат е термин кој се враќа назад и бил истакнат во антиколонијалните борби – на пример, слоганот „Бхарат Мата ки Џаи“, што значи „Поздрав до мајката Бхарат“.
Како столб на десницата во земјата, РСС, која беше основана во 1925 година, отсекогаш пренесувала визија за Индија како хинду нација која оди подалеку од изборната политика. Во оваа трансформација на индиското општество и политика, идејата за „другиот“ не-хиндус беше централна и во различни периоди беше насочена кон муслиманите, христијаните, секуларистите, атеистите, неистомислениците и така натаму.
Така, предложената промена на името од Индија во Бхарат е повеќе создавање на бинарна ознака во која оние кои продолжуваат да се залагаат за „индиски“ идентитет, со текот на времето, политички ќе станат етикетирани како „други“ од вистинската и автентична „Бхаратија“. , што значи жител на Бхарат, кој е „идеалниот“ хинду граѓанин.
Десницата се обидува да создаде нов јаз меѓу оние кои живеат во Индија и оние кои живеат во Бхарат. Термините Бхарат и Индија беа конструирани за специфични политички цели. Во 2013 година, шефот на РСС Мохан Багват рече: „Силувањето не се случува во Бхарат, тоа се случува во Индија“.
Современата Индија се карактеризира со политика на дисперзија, каде што закрепнувањето на некое идилично минато се користи како право да се прикријат неуспесите на сегашноста кога станува збор за еднакви права и слободи на граѓаните, конкурентна политика и владеење на правото.
Подготвено од А.Ѓ.
About Author
