29.09.2023 Скопје
Пред неколку дена, поточно на 24 септември, силна соларна плазма бура го погоди магнетното поле на Земјата и го „запали“ ноќното небо. Низ северната хемисфера, од Европа до Северна Америка, оние со ведро небо можеа да бидат сведоци на спектакуларното црвено светло, опишано од најмалку еден набљудувач како „Светиот грал на северните светла“.
Пред неколку векови, некои луѓе на овие пониски географски широчини мислеа дека темноцрвеното небо е застрашувачки знак за идна војна или трагедија. Денес, научниците знаат дека аурорите, и зелените и црвените, се природни феномени кои не предизвикуваат вистинска штета на луѓето, иако тоа не ги прави помалку застрашувачки.
Прекрасниот феномен е предизвикан од исфрлањето на наелектризираните честички од Сонцето, кои комуницираат со молекулите на кислород во атмосферата на Земјата за да испуштаат светлина. Во зависност од тоа каде во атмосферата наелектризираните соларни честички се судираат со кислородот, бојата на добиената светлина е различна.
Зелените завеси се најчестата поларна светлина, предизвикана од емисијата на светлина на поединечни атоми на кислород кои лебдат високо во атмосферата. Онаму каде што брзите електронски тушеви имаат доволно енергија за да туркаат подлабоко во атмосферата, тие можат да предизвикаат поизобилните азотни атоми и јони да испуштаат сини и розови тонови, кои се мешаат за да создадат нежна виолетова боја на работ на завесата. Длабоко црвените ленти на светлина, од друга страна, се предизвикани од дифузни атоми на кислород на екстремно високи надморски височини од околу 200 до 300 километри. Обично видлив само за време на особено енергични соларни бури, реткиот гас може да ја задржи енергијата што ја апсорбира долго време пред да емитува подолги бранови должини.
Иако експертите предвидуваа дека сончевата бура ќе удри на 24 септември, ударот беше посилен од очекуваното. Блесокот од Сонцето речиси веднаш предизвика силна геомагнетна бура над Европа, предизвикувајќи светло зелени и црвени светла да танцуваат низ небото во Шкотска, Исланд и Холандија.
Подоцна светлосното шоу патуваше преку Атлантскиот Океан до Северна Америка. Луѓето на југ како Канзас и Небраска го видоа нивното небо како свети морничаво црвено, иако ефектот не беше ни приближно импресивен како на север. Колку е послаба поларната светлина, толку е помаглива нејзината боја; додека е посилен, толку повеќе светлина се распаѓа на ленти, лак низ ноќното небо.
Подготвено од А.Ѓ.
About Author
