21.08.2023 Скопје
Земјата брзо се загрева и научниците развиваат различни пристапи за да ги намалат ефектите од климатските промени. Иштван Сапуди, астроном од Институтот за астрономија на Универзитетот во Хаваи, предложи нов пристап – соларен штит за да се намали количината на сончева светлина што удира во Земјата, во комбинација со врзан, заробен астероид како противтежа. Инженерските студии кои го користат овој пристап би можеле да започнат сега за да создадат изводлив дизајн кој би можел да ги ублажи климатските промени во рок од неколку децении.
Трудот „Управување со сончевото зрачење со врзан сончев штит“ е објавен во Proceedings of the National Academy of Sciences.
Еден од наједноставните пристапи за намалување на глобалната температура е да се засенчи Земјата од дел од сончевата светлина. Оваа идеја, наречена соларен штит, беше предложена и порано, но големата тежина потребна за да се направи штитот доволно масивен за да се балансираат гравитационите сили и да се спречи притисокот на сончевото зрачење да го разнесе, ги прави дури и најлесните материјали премногу скапи. Креативното решение на Сапуди се состои од две иновации: врзана противтежа наместо само масивен штит, што резултира со зголемување на вкупната маса повеќе од 100 пати помала, и употреба на заробен астероид како противтежа за да се избегне лансирање на поголемиот дел од масата од Земјата.
„На Хаваи, многумина користат чадор за да ја блокираат сончевата светлина додека одат во текот на денот. Размислував дали можеме да го сториме истото за Земјата и со тоа да ја ублажиме претстојната катастрофа од климатските промени?“, рече Сапуди.
Сапуди започна со цел да го намали сончевото зрачење за 1,7%, проценка на количината потребна за да се спречи катастрофалниот пораст на глобалните температури. Тој откри дека поставувањето врзана противтежа кон Сонцето може да ја намали тежината на штитот и противтежата на приближно 3,5 милиони тони, околу сто пати полесни од претходните проценки за неврзан штит.
Иако овој број е сè уште далеку од сегашните можности за лансирање, само 1% од тежината – околу 35.000 тони – би бил самиот штит, и тоа е единствениот дел што треба да се лансира од Земјата. Со понови, полесни материјали, масата на штитот може уште повеќе да се намали. Останатите 99% од вкупната маса би биле астероиди или лунарна прашина што ќе се користи како противтежа. Ваквата врзана структура би била побрза и поевтина за изградба и распоредување од другите дизајни на штитови.
Најголемите ракети на денешницата можат да подигнат само околу 50 тони до ниската орбита на Земјата, така што овој пристап кон управувањето со сончевото зрачење би бил предизвик.
Пристапот на Сапуди ја внесува идејата во доменот на можностите, дури и со денешната технологија, додека претходните концепти беа целосно неостварливи. Исто така, развојот на лесен, но силен графен врзувач кој го поврзува штитот со противтежата е од клучно значење.
Подготвено од А.Ѓ.
About Author
