10.08.2023 Скопје
Психолозите апелираат дека фигурата на таткото е исто толку важна за менталниот развој како и фигурата на мајката и предупредуваат на штетата што се јавува како резултат на проектирање на брачниот гнев врз децата.
Татковците играат клучна улога во животот на секое дете, обликувајќи го во личност во која ќе станат. Како мајка, татко – оној со кој расте детето е само еден – другите луѓе не можат ниту да го надоместат, ниту да го заменат.
Татковците и мајките се столбови во развојот на емоционалната благосостојба на детето. Децата „бараат“ од нивните татковци да ги постават правилата и да ги спроведуваат, тие сметаат на татковците да им обезбедат чувство на сигурност, и физичка и емоционална. Децата сакаат да ги направат своите татковци горди.
Истражувањата покажаа дека кога татковците се љубезни и поддржуваат, тоа многу влијае на когнитивниот и социјалниот развој на детето, влева општо чувство на благосостојба и самодоверба.
Односот со таткото ја создава иднината на сите други врски. Татковците влијаат не само на нашата личност, туку и на односите што ќе ги имаме со луѓето додека растеме, а потоа и кога ќе пораснеме.
Во однос на тоа како таткото се однесува кон детето, детето ќе толерира или не толерира туѓо однесување. Исто така, ќе биде склоно кон одредени обрасци кои се или здрави или токсични и бараат одредени работи во односите со другите луѓе во текот на растењето, но и во зрелоста.
Девојките избираат пријатели, партнери и сопружници врз основа на тоа како тие го доживуваат нивниот однос со нивниот татко.
Имено, девојчињата сметаат на нивните татковци да им пружат сигурност и емоционална поддршка. Татко и покажува на својата ќерка како треба да изгледа добар однос со машкиот пол. Ако е љубовен и нежен, неговата ќерка подоцна ќе ги бара тие особини кај мажите. Ако е силен и храбар, таа ќе ја привлекуваат мажи со ист карактер.
Ако таткото е насилен и отуѓен, девојчињата можат да развијат модел на жртва и можат да ги „издржат“ насилните партнери во текот на целиот живот, или напротив – да развијат целосна аверзија и дистанца кон машкиот род.
За разлика од девојчињата кои ги моделираат своите односи со другите врз основа на карактерот на нивниот татко, момчињата се моделираат според карактерот на нивниот татко. Тие бараат одобрување од најмалите.
Ако таткото е грижлив и се однесува со почит кон луѓето, момчето ќе го научи тоа. Кога таткото е отсутен, момчињата бараат други машки фигури кои можат да ги научат како да се однесуваат и да преживеат во светот.
Конфликтот е неизбежен сегмент од сите бракови, но кога ќе избие во семејството, родителите под стрес или лути можат да проектираат болка и гнев врз децата и во тој случај да настрада социо-емоционалниот развој на децата.
Начинот на кој родителите, особено татковците, се справуваат со брачните конфликти може да биде фатален за менталното здравје на детето, покажа новото истражување.
„Она што е поважно од конфликтот е како луѓето се справуваат со него. Нашата студија испитуваше дали конструктивното решавање на расправија или проблем може да го ублажи дел од негативното влијание врз детето“, вели водечкиот автор Киуџи Гонг.
Некои студии покажаа дека конфликтот повеќе влијае на врската меѓу таткото и детето отколку на врската помеѓу мајката и детето.
Препознавајќи ја важноста на предучилишните години за учење на социо-емоционалните вештини, беа анализирани податоците на семејствата со четиригодишници и одговорите на татковците на прашања за брачните конфликти и стратегиите за разрешување. Градејќи врски во синџирот, истражувачите ги поврзаа извештаите на татковците за конфликт со нивните родителски практики, потоа со социо-емоционалното влијание на тие практики врз децата.
Анализирајќи примероци од 3.955 хетеросексуални семејства, авторите откриле дека кога татковците пријавиле почести брачни конфликти, тоа го зголемувало нивниот родителски стрес и ги намалува чувствата на топлина кон детето. Според анализата, овие фактори потоа ги намалиле социо-емоционалните вештини на детето кои мајките ги пријавиле во анкетите.
„Отворената комуникација и компромисот се клучни, удирањето, критикувањето и фрлањето работи создава неповратно исклучување меѓу татковците и децата“, посочува Гонг.
Тој советува дека е пожелно да има повеќе клинички или едукативни програми кои ги учат родителите како отворено да комуницираат меѓу себе, да се слушаат и да одржуваат добри односи со членовите на семејството.
Подготвено од А.Ѓ.
About Author
