28.07.2023 Скопје
Стокхолм одлучи да го зајакне нивото на заштита од терористичка закана.
Властите на Шведска треба да се соочат со прашањето поврзано со палењето на Куранот организирано во земјата и последиците што овие провокативни гестови ги имаат на меѓународен план, но и на домашен фронт.
Владата на Стокхолм одлучи да го зајакне нивото на заштита од терористичка закана, назначувајќи 15 национални агенции во оваа смисла, но тревогата опстојува, имајќи предвид дека палењата на Куранот се чини дека не се предодредени да престанат.
Шведскиот премиер Улф Кристерсон објасни дека се добиени неколку дополнителни барања за овластување за палење на свети текстови, истакнувајќи дека сепак „полицијата ги носи овие одлуки, а не јас“.
„Ако тие се овластени, ќе има денови каде што ќе бидеме изложени на ризик од несреќи“, продолжи Кристерсон.
Зборовите на премиерот ја истакнуваат неможноста властите да можат да ги спречат акциите организирани од десничарски екстремисти и други активисти, како што е 31-годишниот кој поднесе барање да се запали копија од Куранот пред иранската амбасада во Стокхолм, заедно со знамето на Исламската Република и фотографија од врховниот водич Али Хамнеи.
Заштитата на слободата на печатот и на изразувањето во Шведска се смета за супериорна вредност, која треба да се зачува дури и покрај ризиците својствени за дозволување очигледно провокативни гестови како што е палењето на светите текстови.
Шведскиот министер за надворешни работи, Тобијас Билстроем, се задржа токму на ова прашање за време на разговорите одржани со колегите од земјите со муслиманско мнозинство, обидувајќи се заедно да го афирмираат противењето на Стокхолм на овие постапки и важноста, утврдена во Уставот, да се дозволи максимална слобода на изразување во земја.
„Но, можете да ја одржите оваа линија и во исто време да се дистанцирате“ од палењето на Куранот, објасни Билстроем.
Во Шведска не постои закон кој спречува палење или правење други гестови кои се сметаат за презир на светите текстови. Понатаму, овластувањето за какви било јавни демонстрации им припаѓа на безбедносните органи, а не на владата, а самата полиција мора изречно да ги објасни причините поради кои има намера да ги одбие сите примени барања.
Во февруари, полициските службеници од Стокхолм, на пример, во два наврати забранија палење на Куранот, повикувајќи се на ставот на Националната служба за безбедност, според кој овие дела би го зголемиле ризикот од напади врз Шведска. Сепак, судската одлука подоцна ја поништи одлуката на полицијата, објаснувајќи дека ќе бидат потребни поконкретни причини и поопипливи закани за да се спречат спорните палења на Куранот, тој дури и не би спаѓал во казуистиката на „поттикнување омраза“, која е насочена кон одредени етнички, религиозни или сексуални групи, а не кон предмети, иако Куранот очигледно е симбол за муслиманските верници.
Шведската полиција има поднесено обвиненија за „поттикнување омраза“ против некои од луѓето одговорни за палење свети текстови, но без да ги спречи формално да го извршат гестот што го побарале.
Подготвено од А.Ѓ.
About Author
