03.03.2023 Скопје
Германија има огромна потреба од гас, но не сака да увезува од Италија која, благодарение на својата географска положба, може да стане центар за снабдување со гас на континентално ниво.
По нападот со кој двата крака на гасоводот „Северен тек“ беа надвор од функција на 26 септември, властите во Берлин презедоа чекори да бараат алтернативни испораки на гас како замена за рускиот. Поради оваа причина, заедно со владата во Мадрид, се претпоставуваше изградба на нов гасовод кој требаше да носи метан од Пиринејскиот Полуостров до Германија, преку Франција.
Шпанско-германскиот проект, доколку се спроведе, во Германија би донел метан увезен од Шпанија по морски пат. Со други зборови, гасот би бил течен во пристаништата на земјите производители, повторно гасифициран на Пиринејскиот Полуостров и потоа транспортиран преку гасовод до Германија, со трошоци значително повисоки од оние на едноставна копнена инфраструктура.
Алтернативата на шпанските залихи е скапа но во секој случај веќе е архивирана, односно постои и е претставена од Италија, која всушност, веќе е поврзана со Германија со два гасоводи, првиот преку Швајцарија, а другиот преку Австрија.
Овие инфраструктури веќе и овозможуваат на Италија да извезува гас во Европа, иако се уште во ограничен обем. Капацитетот на гасоводот Тарвизио, додаден на оној на чекорот на Гриес, е приближно 16 милијарди кубни метри годишно, количина секако недоволна за да се обезбеди стабилност на снабдувањето во Германија, но која лесно може да се зголеми. Меѓутоа, во моментов Германците не изгледаат заинтересирани за зголемување на залихите од Италија.
Подготвено од М.Н.
About Author
