27.02.2023 Скопје
Алцхајмеровата болест, како и деменцијата и невро-дегенеративните болести воопшто, се едни од најстрашните зла со кои треба да се соочи не само болниот, туку и семејството кое се грижи за него.
Една нова студија покажа како музиката може да стане многу важен сојузник во борбата против овие големи зла. Се разбира, ова не е лек, туку нешто што би можело значително да го подобри квалитетот на животот.
Студијата беше спроведена, заедно, од Американскиот северозападен универзитет со Италијанскиот институт за терапија преку уметност, објаснува како музичката терапија може да биде корисна во справувањето со Алцхајмеровата и слични болести. Особено, многу важна е музиката што се слушаше во тинејџерските и раните возрасни години. Едноставно кажано, музиката од кога си бил тинејџер.
Паоло Марија Росини е раководител на Одделот за невронаука и неврорехабилитација во IRCCS San Raffaele (Милан, Италија). Обидувајќи се да ги усогласи медицинските теории со едноставен информативен јазик, Росини тврди: „Музичкото слушање има заштитни ефекти кон процесите на невродегенерација и неговата терапевтска ефикасност се чини дека се заснова на зачувување на музичката меморија дури и во понапредните фази на болеста, благодарение на што Пациентот со деменција се чини дека ги задржува недопрени основните музички вештини и компетенции, интонацијата, ритмичката синхронија, чувството за тоналност“.
Истиот Паоло Марија Росини објаснува како од 2001 година нацрт на оваа теорија се користи и во болницата Сан Рафаеле во Милано. Всушност, музиката е додадена како „нефармаколошка терапија“ за подобрување на когнитивната функција и, конкретно, нарушувања во однесувањето кај пациентите со деменција. Навистина, некои може да станат вознемирени и агресивни, не препознавајќи каде се или луѓето со кои се. Смирувачкиот ефект на музиката би служел токму за оваа цел, но не само.
Објаснувањето е целосно научно и биолошко. Всушност, се чини дека, со оглед на големата штета во центарот на говорниот јазик, тој на музиката и пеењето на музички текстови е многу помалку оштетен. Како што последни исчезнуваат сеќавањата од детството, така и песните што некој ги слушал во младоста опстојуваат многу долго. Росини, завршувајќи го својот говор, објаснува дека „од само донекаде јасни причини, автобиографските сеќавања се зачувани подобро и подолго од другите видови спомени кај пациентите со Алцхајмерова болест“.
Подготвено од А.Ѓ.
About Author
