30.01.2023 Скопје
Рекорден договор беше потпишан за зголемување на производството на гас и контрола на миграциските текови кога италијанската премиерка Џорџија Мелони склучи договор со либиската влада за мигрантите, додека извршниот директор на јаглеводородниот гигант Ени Клаудио Дескалци склучи договор за енергетскиот фронт.
Мелони ја посети Либија за да се сретне со премиерот на владата на либиското национално единство Абдул Хамид Дбеибах и со претседателот на Претседателскиот совет, Мохамед Јунис Ахмед Ал-Менфи. Посетата на Триполи следи по онаа на Алжир во последните денови и може да ѝ претходи на Тунис, а е дел од планот на владата Италија да ја направи енергетскиот центар за Европа – таканаречениот „План Матеи“.
„Денешниот договор ќе овозможи да се направат важни инвестиции во енергетскиот сектор во Либија, придонесувајќи за развој и отворање нови работни места во земјата и зајакнување на позицијата на Eni како водечки оператор во Либија“, рече Дескалци.
Дескалзи и Фархат Бенгдара, извршен директор на либиската Национална нафтена корпорација, потпишаа договор за започнување со развој на капацитети за A&E, стратешки проект кој има за цел да го зголеми производството на гас за снабдување на домашниот пазар на Либија и да обезбеди извоз во Европа. Ени работи во Либија од 1959 година каде што е главен производител на гас со учество од 80% од националното производство.
Вкупната инвестиција е околу 8 милијарди долари, што е најголемата направена од Ени во последните 25 години. Договорот опфаќа две офшор полиња во близина на западниот брег чии резерви се проценуваат на 6 трилиони кубни стапки. Производството на гас ќе започне во 2026 година и, со брзина од 850 милиони кубни стапки дневно, може да трае 25 години.
Проектот, исто така, вклучува изградба на капацитет за зафаќање и складирање на јаглерод диоксид кој ќе го намали целокупниот јаглероден отпечаток, во согласност со стратегијата за декарбонизација на ЕУ.
Либија е петта во рангирањето на африканските земји со најголеми резерви на гас по Нигерија, Алжир, Мозамбик и Египет. Од 2004 година, во функција е гасоводот GreenStream долг 520 километри, кој ја поврзува Либија со Италија и, конкретно, Мелитах со Гела, на Сицилија.
Од клучно значење за италијанската централно-десничарска влада е да не се откаже од еден од своите воени коњи: запирање на илегалната имиграција. Имајќи го ова на ум, премиерот има за цел да ја зајакне соработката со северноафриканските земји за регулирање на одливите.
Со оглед на зголемените нелегални заминувања по море од Либија, поттикнати од трговците со луѓе, Мелони истакна дека неопходно е да се „најдат структурни и проверливи решенија“ за ограничување на нерегуларната имиграција, исто така „во соработка со агенцијата на ОН на терен“.
За таа цел, министерот за надворешни работи Антонио Тајани и министерот за внатрешни работи Матео Пјантедоси потпишаа договори за соработка со нивните либиски колеги.
Првата требаше да ги „зајакне капацитетите и соработката со либиската власт во однос на крајбрежната стража“, додека втората ги постави темелите за „заедничка работна група“ за миграциските текови, борбата против тероризмот и борбата против наркотиците.
Мелони и понуди на Италија како партнер за да го помогне растот на Либија и патот кон регуларни избори „брзо“ за да се стабилизира земјата која сè уште е поделена на две влади, повеќе од една година по одложувањето на изборите.
Другата извршна власт во Либија, која не е призната од меѓународната заедница, е предводена од Фати Башага, додека Киренаика, стратешка на неколку фронтови, е под контрола на генералот Калифа Хафтар, главниот лик на граѓанската војна што се разгоре во 2014 година по падот на Гадафи.
Мелони направи само попатна посета во Триполи, но договорот потпишан со Ноц претставува приближување и со Хафтар, бидејќи главниот извршен директор Бенгдара, кој го потпиша договорот, е човек близок до него.
Мелони истакна дека широк национален политички компромис може да помогне да се деблокира сегашниот ќор-сокак. Воедно, додаде дека Италија „ќе го направи својот дел за да обезбеди поголемо единство на намерите на меѓународната заедница за либиското досие и да го избегне ризикот одредени влијанија да работат на дестабилизирање на сликата наместо да ја фаворизираат“.
Подготвено од А.Ѓ.
About Author
