16.12.2022 Скопје
Амбицијата на ЕУ да го задржи увозот на храна од трети земји според сопствените стандарди за одржливост беше дочекана со запрепастување, бидејќи засегнатите страни алармираат во клучните трговски партнери, вклучувајќи ги Бразил и САД.
Како што е наведено во водечката политика на ЕУ за храна, стратегијата „Од фарма до вилушка“, трговската политика на ЕУ треба „да придонесе за подобрување на соработката и за добивање амбициозни обврски од трети земји во клучните области“.
Ова ги вклучува клучните области како што се благосостојбата на животните, употребата на пестициди и борбата против антимикробната отпорност во напорите да се „охрабри производството на земјоделско-прехранбени производи кои се во согласност со високите стандарди за безбедност и одржливост“.
Неодамна имаше низа законодавства наменети да го направат ова реалност, вклучително и нов закон за уништување на шумите, како и разговори за запирање на извозот на забранети пестициди од ЕУ и повици за примена на правилата за благосостојба на животните на увезените производи.
Потегот беше поздравен и од земјоделците од ЕУ, кои ја нагласуваат потребата за еднакви услови за игра, како и од зелените активисти, кои укажуваат на загриженоста дека во спротивно тоа може да доведе до аутсорсинг на загадувањето на ЕУ на друго место. Но, притисокот на ЕУ за одржливост предизвика загриженост во трети земји, вклучително и Бразил и САД.
Јирген Так, научен директор во Европската организација на земјопоседници (ELO), за време на неодамнешниот настан во Брисел фокусиран на поттикнување на одржливото производство на храна низ Бразил и Европа, истакна дека Европската комисија сè повеќе бара од другите земји надвор од Европа да направат одредени работи од кои, ако одите таму, ќе видите дека тоа е глупаво прашање. Воедно, објасни дека тоа е затоа што „или е невозможно да се направи тоа, или нема потреба да се прави тоа“, додавајќи дека, иако размената на знаење Север-Југ е важна, Северот има „многу да научи“ од Југот.
Так истакна и дека имаат одредена визија во Европа за бразилското земјоделство и неговиот обем, но она што го имаат научено таму е сосема спротивно, а додаде и дека тоа е нешто што е „многу тешко да се донесе во Европа за да се објасни на европски јазик“.
Исто така, Винисиус Гимараес од Бразилската корпорација за земјоделски истражувања (Ембрапа), ја истакна уникатноста на тропските услови за одгледување, објаснувајќи дека условите се различни и затоа е неопходна употреба на различни производи и инпути.
Според Гимараес, одговорот наместо тоа лежи во инвестирањето во меѓународни партнерства.
„Се обидуваме да направиме најдобро партнерство со соработката Север-Југ, а исто така да им помогнеме на нашите партнери во соработката Југ-Југ“, рече тој, нагласувајќи дека ова е најдобриот начин за развивање решенија.
Исто така, тензиите околу визијата на ЕУ за позелена иднина се зголемуваат и во САД.
„Ако сметате дека тоа е соодветно за Европа, не го наметнувајте тоа на остатокот од светот каде што сме фокусирани на наоѓање и одгледување на протеини за да го нахраниме светот“, изјави Тед Мекини, извршен директор на Асоцијацијата на државните сектори за земјоделство во САД (НАСДА), на настанот за трансатлантските односи.
За Мекини, ЕУ и САД се „сигурно на спротивните краеви на целата оваа работа“. Воедно, предупреди дека ова ќе „зоврие“ и нема да биде убаво.
Сепак, директорот за меѓународни прашања во службата за земјоделство на Европската комисија (ДГ АГРИ), Џон Кларк, ја бранеше позицијата на ЕУ, тврдејќи дека таа „нема избор“ освен да се движи кон поодржливо земјоделство.
„Навистина немаме алтернатива за намалување на употребата на штетни пестициди, намалување на границите на остатоци“, рече тој, наведувајќи еколошки и здравствени причини и нагласувајќи ја потребата да се придвижиме кон повеќе органско производство кое е многу „пољубезно за животната средина и климата“.
„Ако не се движиме во оваа насока, долгорочно ќе бидеме целосно уништени“, предупреди тој, тврдејќи дека пристапот на ЕУ е „совршено легитимен, заснован на наука, а не протекционистички или дискриминаторски“.
Додека Кларк изјави дека отворената трговија „е погодна за одржливост“, тој предупреди дека тоа „не е автоматско“.
Како такви, „земјите кои тргуваат и произведуваат треба да воведат експлицитни намерни политики за да го направат нивното производство поодржливо“, заклучи тој.
Подготвено од А.Ѓ.
About Author
